01. Kiss & Goodbye

17 september 2019 - Lincoln, Nieuw-Zeeland

Jaa ja de eerste drie weken in Nieuw-Zeeland zitten erop! De eerste indrukken zijn gevormd, mijn eerste mini vakantie zit erop, de eerste kruidenplantjes zijn geplant en de eerste tramping trip staat gepland, maar laten we beginnen bij het begin. Het afscheid.

9741370611_d7c639c772_b

De laatste week voordat ik het vliegtuig opstapte heb ik eigenlijk ervaren als heel erg leuk! Ik had alleen maar leuke dingen gepland, kreeg de liefste kadootjes en kaarten en ik voelde me heel erg gewaardeerd. Iemand heeft zelf een blind date geregeld om er zeker van te zijn dat ik niet verliefd wordt en dus terug kom. Ik denk dat ik die week pas besefte hoeveel ik voor een jaar achter zou gaan laten. Daarom wil ik even zeggen, ik hou van jullie allemaal! 💗

Maar goed het einde van de week was nabij en de dag was daar, mijn koffer was gepakt (dit was echt lastig!!) en opeens zat ik in de auto naar het vliegveld. Voor mijn gevoel had ik nog vijf weken voor vertrek in plaats van vijf uur maar goed het vliegtuig vliegt toch dus het moment van afscheid was daar. Ik had met mama afgesproken dat we dit heel cool zouden doen aangezien we heel de dag al iet wat dramatisch deden, maar ik moet bekennen dat dat niet helemaal gelukt is. Echter tikt de tijd ook in zulke situaties gewoon door en voor mijn gevoel heb ik nog minstens vijftig keer met tranen in mijn ogen omgekeken voor ‘een laatste blik’ terwijl ik een sip zwaaide.

IMG-20190825-WA0053IMG-20190825-WA0010IMG-20190825-WA0016

Dan begint het wachten tot het boarden begint. Ik de uren volgemaakt met chocolade eten en bellen, want dan kan dat nog op je Nederlandse bundel! Goed, na 12 uur vliegen was ik dan in Singapore en ik dacht drie dingen; ik wil niet meer, ik kan niet meer en ik durf niet meer. Maar ja… eenmaal in Singapore kan je niet meer terug en dus zat er niets anders meer op dan op het volgende vliegtuig te stappen om negen uur later in Christchurch aan te komen. En ik kan je vertellen, 27 uur klinkt heel erg lang maar het voelt nog langer. Zeker als je zenuwachtig bent en je niet weet wat je te wachten staat.

20190824_07595020190824_223528

Toen ik de douane door was, mijn geld omgewisseld had en mijn hiking shoes professioneel gereinigd waren zodat ze geen biohazard zouden vormen voor het ecosysteem stond daar mijn stagebegeleider Susan samen haar man op mij te wachten. En de vraag die ik nog heel vaak te horen zou krijgen werd gesteld; “Do I pronounce your name as Lois?” Uhm nee. Het is Loes met een oeee. Susan en haar man namen mij mee naar een heel schattig cafeetje waar ze hun eigen groenten verbouwde en we zaten daar met zijn drieën in het zonnetje tussen de bergen en toen dacht ik, dit was nog zo’n slechte keuze niet. En nu drie weken later kan ik inderdaad bevestigen dat dit wel één van mijn betere keuzes is geweest tot nu toe!! Het lijkt wel alsof de lucht hier blauwer is en de vogeltjes hier mooier zingen en het feit dat het hier nu langzaamaan zomer wordt is ook zeker niet verkeerd. Nu moet ik zeggen dat ze hier echt heeel veel vogeltjes zijn waardoor je ze altijd en overal hoort, het klinkt heel vrolijk!

Na mijn lunch bracht Susan mij naar mijn het huisje van Craig, Rebekah en hun kinderen in Christchurch. Hier heb ik de eerste twee weken gewoond voordat ik in mijn kamer in het mega grote huis in Lincoln vrij kwam. Ik voelde mij heel erg welkom, in NZ en in hun huis. Ze kookte zelf elke dag vegetarisch voor mij! Die dag zelf nog gingen we een wandeling maken op de heuvels waar vandaan je over heel Christchurch en de zee uit kon kijken!

20190825_051227 

Vervolgens ging ik weer met Susan en haar man uit eten in een pub, wat heel gezellig was aangezien ze net zoals iedereen hier in NZ heel erg vriendelijk zijn alleen hierna was mijn energie echt op en ben ik neergestort op mijn bed. Maar al met al was het een fantastische eerste dag en nu drie weken later kan ik jullie vertellen dat die dagen die erop volgende ook noemenswaardig waren, maar daarover meer in deel 2!

Deze week komt ook het volgende deel online over onder andere mijn mini-vakantie in Arthur’s pass, het concept ‘tramping’, heimwee en communicatie, mijn huisje en de huisgenoten, wat het woord ‘native’ hier met mensen doet, de scouts en de verschillende soorten kiwi fruit (red kiwi, green kiwi, gold kiwi en kiwi berry). Dankjewel voor het lezen en tot deel twee! (of als je niet kan wachten stuur me een appje, dat vind ik leuk!! :)

Liefs,

Loesje (uit te spreken met een oe)

IMG-20190830-WA0023

Foto’s

7 Reacties

  1. Oma van der wal:
    17 september 2019
    hoi loes dat heb je snel gedaan na ons gezellige telefoon gesprek vond ik weer heel erg fijn leuk verhaal geschreven wacht weer met spanning op de volgende hoop dat je veel reacties krijgt liefs en tot horens oma
  2. Mirko:
    17 september 2019
    he Loes, het eerste blog staat erop . Goed gedaan, ik hoop dat er nog vele volgen. Leuk om te lezen , maak lekker veel plaatjes en snel de volgende blog maken. Doei
  3. Leo Gast:
    17 september 2019
    We keken er al naar uit,want waren nieuwsgierig hoe het je verging daar down-under.
    Liefs van Opa en Joke
  4. Nel Fontijne:
    17 september 2019
    Prachtig verhaal heb je geschreven. Heel veel plezier daar en geniet er van. Groetjes Nel Fontijne
  5. Allard & Anita:
    17 september 2019
    Hi Loes,
    WAUW, wat een gave foto's. Blij wat van je te horen en gelukkig heb je het goed naar je zin. Super om je blog te lezen over je leven daar. Kan niet wachten op deel 2.
    Have Fun.
    Groetjes Anita, Allard, Hanna en Alex
  6. M.T.DE HAAS:
    18 september 2019
    hOI lOES, WAT HEB JIJ EEN MOOI VERSLAG GESCHREVEN.KNAP HOOR.EN WAT LEUK DAT WE DAT MET JE DELEN.GELUKKIG IS DE EERSTE PERIODE JE GOED BEVALLEN.hOOP WEER GAUW WAT VAN JE TEHOREN.DIKKE KUS VAN OMA DE HAAS.GENIET VAN AL DE LEUKE DINGEN.
  7. Kees en Adri Pina:
    18 september 2019
    Een heel leuk verslag. Fijn dat je het naar je zin hebt. Geniet ervan.
    Groetjes Kees en Adri Pina